Η ενδομητρίωση είναι μία νόσος που προσβάλλει αποκλειστικά γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Συγκεκριμένα είναι η πάθηση κατά την οποία κύτταρα και αδένες του ενδομητρίου εμφανίζονται σε θέσεις εκτός της ενδομητρικής κοιλότητας, όπως στις ωοθήκες, στις σάλπιγγες, στην εξωτερική επιφάνεια της μήτρας, στον τράχηλο, στο αιδοίο, στην περιτοναϊκή κοιλότητα, στο έντερο, στην ουροδόχο κύστη, καθώς σπανίως και σε άλλες πιο απομακρυσμένες θέσεις, όπως στους πνεύμονες.

Τα κύρια συμπτώματα της ενδομητρίωσης είναι ο πόνος στην περιοχή της κοιλιάς ή της λεκάνης, τόσο κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής (δυσπαρεύνια), όσο και κατά τη διάρκεια της περιόδου (δυσμηνόρροια). Επίσης είναι η έντονη αιμορραγία και η επώδυνη ούρηση κατά την περίοδο. Κάποιες από τις γυναίκες που έχουν ενδομητρίωση μπορεί να μην έχουν καθόλου συμπτώματα και το μόνο πρόβλημα να είναι η υπογονιμότητα.

Η υπόνοια της ενδομητρίωσης μπορεί να τεθεί από τη λήψη ενός αναλυτικού ιστορικού της γυναίκας, τη γυναικολογική εξέταση, την κολποσκόπηση, το διακολπικό ή διορθικό υπερηχογράφημα, την υστεροσαλπιγγογραφία, την αιματολογική εξέταση του καρκινικού αντιγόνου CA 125 και άλλες εξετάσεις. Με βεβαιότητα, όμως, η ενδομητρίωση διαγιγνώσκεται με λαπαροσκόπηση, κατά την οποία ο έμπειρος γυναικολόγος ελέγχει για την ύπαρξη ενδομητρικού ιστού στις σάλπιγγες, στις ωοθήκες, έξω από τη μήτρα και σε άλλα πιθανά σημεία και διαπιστώνει τη θέση και την έκταση των ενδομητριωτικών εστιών.

Η θεραπεία της νόσου μπορεί να είναι φαρμακευτική, χειρουργική ή συνδυασμός και των δύο. Όσο για το είδος της θεραπείας, εξαρτάται από το στάδιο της νόσου και από διάφορους παράγοντες, όπως η ηλικία της ασθενούς, η επιθυμία για εγκυμοσύνη κ.ά. Η φαρμακευτική αγωγή συνίσταται σε ορμονική θεραπεία με αντισυλληπτικά δισκία, ενώ η χειρουργική θεραπεία στοχεύει στον καυτηριασμό όλων των ορατών εστιών, καθώς και στο να αντιμετωπιστούν οι συμφύσεις και οι κύστεις στις ωοθήκες, όταν υπάρχουν.